การค้นพบความไม่แน่นอนของควอนตัมเป็นสิ่งแรกที่สร้าเว็บสล็อตออนไลน์งความประทับใจให้โลกด้วยความลึกของการปฏิวัติควอนตัม นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน แวร์เนอร์ ไฮเซนเบิร์ก ในปี ค.ศ. 1927 สร้างความประหลาดใจให้กับชุมชนวิทยาศาสตร์ด้วยการเปิดเผยว่าฟิสิกส์เหตุและผลที่กำหนดได้ล้มเหลวเมื่อนำไปใช้กับอะตอม ไฮเซนเบิร์กอนุมานได้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะวัดทั้งตำแหน่งและความเร็วของอนุภาคต่ำกว่าอะตอมในเวลาเดียวกัน หากคุณวัดอย่างใดอย่างหนึ่งอย่างแม่นยำ ความไม่แน่นอนบางอย่างยังคงอยู่สำหรับอีกอันหนึ่ง
“อนุภาคอาจมีตำแหน่งที่แน่นอนหรือความเร็วที่แน่นอน
แต่มันไม่สามารถมีทั้งสองอย่างได้” ตามที่Science News Letterซึ่งเป็นบรรพบุรุษของScience News รายงาน ในปี1929 “กล่าวอย่างหยาบคาย ทฤษฎีใหม่ถือโอกาสนั้นควบคุมโลกทางกายภาพ” หลักการความไม่แน่นอนของไฮเซนเบิร์ก “ถูกกำหนดให้ปฏิวัติแนวคิดของจักรวาลที่นักวิทยาศาสตร์และฆราวาสยึดถือไว้ ในระดับที่มากกว่าทฤษฎีสัมพัทธภาพของไอน์สไตน์”
ภาพขาวดำของแวร์เนอร์ ไฮเซนเบิร์กยืนอยู่หน้ากระดานดำ
เวอร์เนอร์ ไฮเซนเบิร์ก ซึ่งแสดงไว้ในปี 1936 ประกาศด้วยหลักการความไม่แน่นอนของเขาว่าตำแหน่งและความเร็วของอนุภาคไม่สามารถวัดได้อย่างแม่นยำในเวลาเดียวกัน
คลังเก็บภาพ AIP EMILIO SEGRÈ
ความก้าวหน้าของไฮเซนเบิร์กคือจุดสุดยอดของชุดควอนตัมเซอร์ไพรส์ นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน มักซ์ พลังค์ ค้นพบครั้งแรกในปี 1900 ว่าแสงและรูปแบบอื่นๆ ของรังสีสามารถดูดกลืนหรือปล่อยออกมาได้เฉพาะในแพ็คเก็ตที่ไม่ต่อเนื่องเท่านั้น ซึ่งพลังค์เรียกว่าควอนตา ไม่กี่ปีต่อมา อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ แย้งว่าแสงเดินทางผ่านอวกาศในลักษณะแพ็กเก็ตหรืออนุภาค ซึ่งต่อมาเรียกว่าโฟตอน นักฟิสิกส์หลายคนมองข้ามเบาะแสควอนตัมในช่วงแรกว่าไม่สำคัญ แต่ในปี 1913 นักฟิสิกส์ชาวเดนมาร์ก Niels Bohr ใช้ทฤษฎีควอนตัมเพื่ออธิบายโครงสร้างของอะตอม ในไม่ช้าโลกก็ตระหนักว่าความเป็นจริงจำเป็นต้องตรวจสอบอีกครั้ง
ในปี ค.ศ. 1921 ความตระหนักรู้เกี่ยวกับการปฏิวัติควอนตัมเริ่มขยายออกไป
เกินขอบเขตของการประชุมทางฟิสิกส์ ในปีนั้นScience News Bulletinซึ่งเป็นการทำซ้ำครั้งแรกของScience Newsได้เผยแพร่สิ่งที่ “เชื่อว่าเป็นคำอธิบายที่ได้รับความนิยมอย่างแรก” ของทฤษฎีควอนตัมของการแผ่รังสี ซึ่งจัดทำโดย William D. Harkins นักเคมีกายภาพชาวอเมริกัน เขาประกาศว่าทฤษฎีควอนตัม “มีความสำคัญในทางปฏิบัติมากกว่า” มากกว่าทฤษฎีสัมพัทธภาพ
“เนื่องจากเกี่ยวข้องกับความสัมพันธ์ระหว่างสสารและการแผ่รังสี” ฮาร์กินส์เขียนทฤษฎีควอนตัม “มีความสำคัญพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเกือบทั้งหมดที่เรารู้” ไฟฟ้า ปฏิกิริยาเคมี และสสารตอบสนองต่อความร้อนอย่างไร ล้วนต้องการคำอธิบายเชิงควอนตัม
สำหรับอะตอม ฟิสิกส์ดั้งเดิมยืนยันว่าอะตอมและชิ้นส่วนของอะตอมสามารถเคลื่อนที่ได้ “ด้วยวิธีต่างๆ มากมาย” ฮาร์กินส์กล่าว แต่ทฤษฎีควอนตัมยืนยันว่า “จากสถานะการเคลื่อนที่ (หรือวิธีการเคลื่อนที่) ทั้งหมดที่กำหนดโดยทฤษฎีที่เก่ากว่า เกิดขึ้นจริงจำนวนหนึ่งเท่านั้น” ดังนั้น เหตุการณ์ก่อนหน้านี้จึงเชื่อว่า “เกิดขึ้นเป็นกระบวนการต่อเนื่อง จริง ๆ แล้วเกิดเป็นขั้น ๆ”
ทฤษฎีควอนตัม “มีความสำคัญพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการเกือบทั้งหมดที่เรารู้”
วิลเลียม ฮาร์กินส์
แต่ในปี 1921 ฟิสิกส์ควอนตัมยังคงเป็นตัวอ่อน ความหมายบางอย่างของมันได้รับการมองเห็นแล้ว แต่รูปแบบที่สมบูรณ์ยังคงไม่ได้รับการพัฒนาในรายละเอียด มันคือไฮเซนเบิร์กในปี 1925 ซึ่งเป็นคนแรกที่เปลี่ยนความสับสนของเบาะแสให้กลายเป็นภาพทางคณิตศาสตร์ที่สอดคล้องกัน ความก้าวหน้าอย่างเด็ดขาดของเขากำลังพัฒนาวิธีการแสดงพลังงานของอิเล็กตรอนในอะตอมโดยใช้พีชคณิตเมทริกซ์ ด้วยความช่วยเหลือจากนักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน Max Born และ Pascual Jordan คณิตศาสตร์ของไฮเซนเบิร์กจึงกลายเป็นที่รู้จักในชื่อกลศาสตร์เมทริกซ์ หลังจากนั้นไม่นาน นักฟิสิกส์ชาวออสเตรีย Erwin Schrödinger ได้พัฒนาสมการเชิงแข่งขันสำหรับพลังงานอิเล็กตรอน โดยมองว่าอนุภาคดังกล่าวเป็นคลื่นที่อธิบายโดยฟังก์ชันคลื่นทางคณิตศาสตร์ “กลศาสตร์คลื่น” ของชโรดิงเงอร์กลายเป็นว่าเทียบเท่าทางคณิตศาสตร์กับวิธีการที่ใช้อนุภาคของไฮเซนเบิร์ก
ยังคงมีความสับสนอยู่บ้าง ไม่ชัดเจนว่าวิธีการแสดงภาพอิเล็กตรอนเป็นอนุภาคสามารถเทียบเท่ากับอิเล็กตรอนที่สมมติว่าเป็นคลื่นได้อย่างไร บอร์ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นนักฟิสิกส์ปรมาณูระดับแนวหน้าของโลก ไตร่ตรองคำถามนี้อย่างลึกซึ้ง และในปี 1927 ก็ได้มาถึงมุมมองใหม่ที่เขาเรียกว่าการเติมเต็ม
Bohr แย้งว่ามุมมองของอนุภาคและคลื่นนั้นประกอบกัน ทั้งสองจำเป็นสำหรับการอธิบายปรากฏการณ์ย่อยของอะตอม ไม่ว่าจะเป็น “อนุภาค” หรือเช่นอิเล็กตรอน – แสดงคลื่นหรือลักษณะของอนุภาคนั้นขึ้นอยู่กับการตั้งค่าการทดลองที่สังเกต เครื่องมือที่ออกแบบมาเพื่อค้นหาอนุภาคจะพบอนุภาค อุปกรณ์ที่มุ่งตรวจจับพฤติกรรมของคลื่นจะพบคลื่น
ในเวลาเดียวกัน ไฮเซนเบิร์กได้หลักการความไม่แน่นอนของเขา เช่นเดียวกับที่ไม่สามารถสังเกตคลื่นและอนุภาคในการทดลองเดียวกัน ตำแหน่งและความเร็วก็ไม่สามารถวัดได้อย่างแม่นยำในเวลาเดียวกัน ตามที่นักฟิสิกส์ Wolfgang Pauli แสดงความคิดเห็น “ตอนนี้มันกลายเป็นวันในทฤษฎีควอนตัม”
แต่การผจญภัยควอนตัมเพิ่งเริ่มต้นขึ้นจริงๆเว็บสล็อต
